در اوج جوانی عاشق شده اید و نمی دانید چه کار باید بکنید؟ تمام شب و روز فکرتان این است که چطور موضوع را با خانواده مطرح کنید که با ازدواج شما موافقت کنند؟ یکی از زمینه های آشنایی برای ازدواج، محیط دانشگاه و ازدواج به سبک دانشجویی است. اما بسیاری از روانشناسان معتقدند هنوز هم راه و رسم عشق و عاشقی و ازدواج در فرهنگ ما اصول و قواعد خاص خودش را دارد و خانواده طرفین نقش بسزایی در شکل گیری آن دارند.
یعنی همین
کسی که شرایط ازدواج دارد، باید زمینه اش را هم مهیا کند. حضور در مراسم مختلف، آشنایی با خانواده های جدید و دوره همی ها از گزینه های آشنایی برای ازدواج است. حضور در چنین مراسمی فرد را کاندیدای ازدواج می کند. در غیر این صورت زمینه ای برای ازدواج صورت نمی گیرد. به هر حال باتوجه به آمار پایین ازدواج باید از هر امکان و زمینه ای برای ازدواج استفاده کرد. آشنایی در یک محیط فرهنگی مثل دانشگاه هم یکی از این زمینه هاست که با موارد قبل متفاوت است.
در این محیط دختر و پسر یکدیگر را می شناسند و چه بهتر که یک نهاد این مسوولیت را بپذیرد که اگر دو نفر مناسب هم برای ازدواج هستند با یکدیگر صحبت کنند که آیا پازل های روحی، روانی، عاطفی و… آنها با هم متناسب است یا نه؛ اگر این طور بود آشنایی را رسمی کنند. کم هزینه و ساده بودن مراسم این ازدواج ها از دیگر مزایای آن است.
مهم ترین اشکال
وقتی خانواده نگرش مثبتی نسبت به این ازدواج نداشته باشد روی زندگی آینده دختر و پسر اثرگذار است. هنوز در فرهنگ ما جا نیفتاده و خیلی پدر و مادرها به خصوص آنهایی که بیشتر سنتی هستند از اینکه خود بچه ها همسرشان را انتخاب می کنند ناراضی هستند. البته آشنایی در محیط فرهنگی دانشگاه به مراتب پذیرفته تر از محیط های دیگر اجتماعی است.
معرفی دختر و پسر باید درست انجام شود؛ یعنی نهادهای مسوول این حوزه با یک شناخت صحیح از جانب دو طرف اقدام به معرفی کنند. پیشنهاد می شود حتما نماینده ای از نهادهایی که در دانشگاه ها مستقر هستند و موجبات آشنایی پسر و دختر را فراهم می کنند بحث ازدواج را با خانواده ها در میان بگذارند و دختر و پسر هرگز به صورت مستقیم به پدر و مادر مطرح نکنند. جبهه گرفتن خانواده ها مقابل فرزندان به خاطر رعایت نکردن اصول فرهنگی غالب کشور ماست.
اگر توسط یک واسطه مقدمات این آشنایی به اطلاع خانواده ها برسد شرایط بسیار فرق خواهد کرد. این زمینه را باید یک نفر برای پدر و مادرها ایجاد کند و بعد خود دختر و پسر در مورد ازدواج با بزرگترها صحبت کنند. زمانی هم که تماس از طرف واسطه صورت می گیرد، باید یک آشنایی کلی از پسر و خانواده اش به خانواده دختر و بالعکس داده شود تا یک شناخت هر چند کوچک شکل گیرد و بعد وارد فاز آشنایی شوند.
سن تا حدودی فرآیند مهمی در ازدواج نیست، البته زیر ۱۷ سال برای دختر و زیر ۲۲ سال برای پسرها سن مناسبی نیست. پارامتر مهم در ازدواج رشد عاطفی، اجتماعی و. . . است؛ پس ابدا سن شناسنامه ای مطرح نیست. گاهی اوقات اگر رشد اتفاق افتاده باشد در ۲۲-۲۱ سالگی هم می توان ازدواج کرد اما اگر رشد در ۲۸سالگی هم ایجاد نشده باشد ازدواج در آن سن هم توصیه نمی شود. در ازدواج دانشجویی هم به همین ترتیب است و کاملا به رشد دختر و پسر بستگی دارد.
بسیاری از ازدواج هایی که خانواده های دوطرف هم موافق بوده اند در موارد بسیاری منجر به شکست شده؛ چه برسد به اینکه خانواده ها موافق ازدواج نباشند. حتما باید رضایت پدر و مادر در
نکات طلایی در انتخاب کفش عروسی
حلقه های نامزدی که همیشه مطابق مد هستند